WalewskiSawicki
4.5.2018, 38 lat

Czym jest kazirodztwo? Suche fakty

Rodzinna układanka

Kazirodztwo oznacza seksualne zachowania wobec osób blisko spokrewnionych genetycznie (przykładowo: rodzica względem dziecka), spowinowaconych poprzez adopcję (przykładowo: seks ojczyma z pasierbicą) lub małżeństwo (przykładowo: seks żony z teściem).

Przeglądając historyczne księgi stanu cywilnego dowiedziałem się, że kazirodcze relacje łączyły kilka procent ludności. Nawet co dwudzieste dziecko bywało według Kościoła owocem kazirodztwa. Wiele ksiąg urodzeń wydaje się być wolne od problemu, jednak wtedy zwykle spotyka się dzieci bez wskazanego ojca. Należy zakładać, że wiele kazirodczych poczęć było w różny sposób tuszowane. Przypuszczam, że niewykazanie ojca mogło być jedną z form ukrywania bardziej wstydliwej prawdy.

Prawny status kazirodztwa

Według Kodeksu karnego z 1997 roku, kazirodztwo określono jako występek.

Art. 201. Kto dopuszcza się obcowania płciowego w stosunku do wstępnego, zstępnego, przysposobionego, przysposabiającego, brata lub siostry, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

Dobrowolne stosunki seksualne pomiędzy dorosłymi krewnymi nie podlegają karze w Belgii, Holandii, Luksemburgu, Hiszpanii, Francji i Portugalii.

Zgodnie z prawem Rzeczypospolitej Polskiej, nie możesz uprawiać kazirodztwa. Jest ono prawnie zabronione.

Kazirodztwo jako tabu kulturowe

Zakaz kazirodztwa występuje (z wyjątkami) we wszystkich kulturach. Antropolog Claude Lévi-Strauss uznaje kazirodztwo za punkt graniczny, w którym natura się kończy, a zaczyna kultura.

Wielu antropologów uważa, że zakaz kazirodztwa jest czynnikiem czysto społecznym. Według nich funkcją tego zakazu jest uruchomienie wymiany matrymonialnej, dzięki której ludzie stają się spowinowaceni. Są społeczne korzyści z wymiany mężczyzn i kobiet z różnych grup, takie jak nawiązywanie przyjaznych stosunków, wyjście z izolacji czy dostęp do zasobów, które posiada inna grupa.

Pomimo powszechnego tabu, znane są liczne przypadki planowanych małżeństw kuzynów, szczególnie wśród społeczności posiadających ziemię, zapobiegające podziałom majątku należącego do rodziny.

Historycznie dopuszczano bliskie małżeństwa również w rodzinach królewskich i arystokratycznych, ze szczególnym wskazaniem na faraonów, którzy gustowali w swych siostrach.

Kazirodztwo na wsi

Szczególnym przypadkiem, wartym analizy w kontekście kazirodztwa są zamknięte społeczności wiejskie. Pominę aspekt izolacji części gospodarstw, który mógł ułatwiać ukrywanie kazirodztwa przed sąsiadami.

Z zasady unikano małżeństw osób spokrewnionych i dotyczyło to w równym stopniu miast jak i wsi. Granicę stanowiło jednak kuzynostwo 1 linii. Oznacza to, że zakazem małżeństwa objęte były linie boczne rodziny do pokolenia pradziadka.

Małżeństwa osób posiadających wspólnego prapradziadka były w świetle prawa akceptowane. Jak dowodzą historyczne księgi, cieszyły się one wśród wiejskiej ludności dużą popularnością. Gdyby wziąć pod uwagę surowsze, historyczne kryteria rzymskie, takie małżeństwa można uznać za kazirodcze.

Statystycznie kuzyni 2 linii posiadają zaledwie 1/128 wspólnych genów, co wydaje się odległym pokrewieństwem. Należy mieć jednak świadomość, że każde z małżonków mogło być odlegle, ale wielokrotnie spokrewnione we wcześniejszych pokoleniach i łączna suma pokrewieństwa bywała znacznie większa.

Czy kazirodcze dzieci mają wady?

Twój genom prawdopodobnie zawiera kilka nieaktywnych, recesywnych genów chorób i śmierci, które określamy jako geny letalne. Recesywne geny uaktywniają się w parach. Aby do tego doszło, musisz je otrzymać od obojga rodziców.

Recesywny gen letalny nie zrealizuje swej śmiercionośnej funkcji, jeśli posiada dominujący odpowiednik, czyli korzystny gen, otrzymany od drugiego z rodziców.

Jeśli dochodzi do krzyżowania osób spokrewnionych, wzrasta szansa na wystąpienie par recesywnych genów letalnych. Właśnie dlatego w potomstwie kazirodczym obserwuje się większy odsetek wad.

Dla przykładu, masz dokładnie 50% genów każdego z rodziców i statystycznie 50% genów wspólnych z rodzeństwem. Jeśli występują geny letalne, szansa uaktywnienia każdego z nich może wynieść nawet 25%, co w praktyce może oznaczać poronienie lub przedwczesną śmierć dziecka.

Oprócz recesywnych genów chorób, genom może zawierać również recesywne geny korzyści. Kluczową rolę odgrywa rachunek prawdopodobieństwa. Należy być jednak świadomym, że według genetyków kazirodztwo jest potencjalnie katastrofalne.

Czy kazirodztwo jest naturalne?

Wszystko co robią ludzie, wynika z ludzkiej natury, jednakże natura wykształciła zabezpieczenia przed kazirodztwem, w które lepiej wyposażono kobiety.

Edvard Westmerck postawił hipotezę, według której osoby przebywające razem w okresie niemowlęctwa i wczesnego dzieciństwa, wykształcają wzajemną awersję seksualną. Kobiety używając określenia, że mężczyzna jest dla nich jak brat, jednocześnie podkreślają brak zainteresowania nim jako seksualnym partnerem.

Dowiedziono, że awersja jest większa u kobiet, niż u mężczyzn. Wydaje się to logiczne z uwagi na większy ciężar opieki nad potomstwem i potrzebę wyboru przez kobietę najkorzystniejszego biologicznie partnera. Silną rolę wydaje się ogrywać powonienie, którym kobiety rozpoznają mężczyzn odmiennych immunologicznie jako bardziej atrakcyjnych od tych spokrewnionych.

Fantazje dotyczące osób z rodziny

Zaobserwowałem wśród anonimowych rozmówców, że seksualna fascynacja osobami z rodziny jest dość powszechna. Dla respondentów kluczową rolę odgrywa łatwa dostępność konkretnego członka rodziny. Dla części atrakcyjny jest również czynnik tabu, choć dla wielu bywa on psychicznym ciężarem.

Aktywność zwykle ogranicza się do fantazji, podglądania i przeglądania garderoby. Ma miejsce głównie w okresie dojrzewania, jednak występuje też później (przykładowo: zainteresowanie bratem męża lub siostrą żony). W świetle częstości występowania zjawisko to wydaje się być zupełnie naturalne.

Podsumowanie

Pomimo że kazirodztwo jest zabronione, piętnowane i wyśmiewane, zainteresowanie, jakie wywołuje ten temat, jest ogromne.

Kazirodztwo zawsze będzie fascynować, jak wszystko, co zabronione. Było, jest i będzie, jako zjawisko na granicy natury i kultury.